نحوه کسب درآمد استیکینگ اتریوم 2.0 (Staking)

در حالی که تکنولوژی بلاکچین و ارزهای رمزنگاری شده به سرعت در حال رشد هستند، روش‌های متنوعی برای کسب درآمد از این فناوری‌ها به وجود آمده است. یکی از این روش‌ها که در سال‌های اخیر بسیار محبوب شده است، استیکینگ (Staking) نام دارد. استیکینگ فرایندی است که از طریق آن افراد می‌توانند ارزهای رمزنگاری شده خود را به شبکه‌ای مانند اتریوم 2.0 معرفی کنند و در مقابل، پاداشی دریافت کنند. اتریوم 2.0 یک نسخه بهبود یافته از بلاکچین اتریوم است که با هدف افزایش قابلیت مقیاس‌پذیری و کارایی شبکه توسعه یافته است. با ورود اتریوم 2.0، استیکینگ به عنوان روشی مطمئن و امن برای حفظ شبکه و کسب درآمد به منظور تحقق این اهداف مطرح شده است.

در این مقاله، به بررسی نحوه کسب درآمد از استیکینگ در اتریوم 2.0 می‌پردازیم. ابتدا به مفهوم اصلی استیکینگ و عملکرد آن در شبکه‌ی اتریوم 2.0 می‌پردازیم. سپس به مزایا و معایب استیکینگ پرداخته و ریسک‌های مرتبط با این فعالیت را بررسی می‌کنیم.مهمترین قسمت این مقاله، نحوه شروع استیکینگ در اتریوم 2.0 است. در این قسمت، فرایند ثبت‌نام، انتخاب استیکر (Validator)، نحوه قراردادن سرمایه و محاسبه بازدهی را به تفصیل بررسی می‌کنیم. همچنین، راهنمایی‌هایی برای مدیریت ریسک و انتخاب استیکرهای مورد اعتماد را ارائه می‌دهیم. در انتها، تأثیر استیکینگ بر رشد اتریوم، تغییرات مورد انتظار در این فعالیت در آینده و نحوه دریافت درآمد حاصل از استیکینگ را بررسی می‌کنیم. همچنین، به مقایسه استیکینگ با روش‌های دیگر کسب درآمد از اتریوم نیز می‌پردازیم.

اتریوم چیست؟

اتریوم چیست؟ اتریوم یکی از معروف‌ترین پلتفرم‌های بلاکچین است که برای اجرای قراردادهای هوشمند و توکن‌های دیجیتالی به کار می‌رود. این پلتفرم ابتدا در سال ۲۰۱۴ توسط ویتالی بوترین (Vitalik Buterin) معرفی شد و از آن زمان به عنوان یکی از محبوب‌ترین پلتفرم‌های بلاکچین در دنیا شناخته شده است. اتریوم مبتنی بر تکنولوژی بلاکچین می‌باشد که امکان اجرای قراردادهای هوشمند (Smart Contracts) را فراهم می‌کند. قراردادهای هوشمند، قراردادهایی هستند که با استفاده از کد، به طور خودکار، اجرا می‌شوند و نیازی به واسطه انسانی برای برقراری آن‌ها وجود ندارد. این قراردادها برای انجام تعاملات مالی و غیرمالی بین دو طرف استفاده می‌شوند.

اتریوم از توکن‌های دیجیتالی خود به نام Ether استفاده می‌کند. این توکن‌ها برای پرداخت هزینه‌های مربوط به اجرای قراردادهای هوشمند و همچنین انتقال ارزهای دیجیتالی به کار می‌روند. علاوه بر این، توکن‌های Ether برای استفاده در برنامه‌های دیجیتالی و ارتباط با پلتفرم اتریوم نیز مورد استفاده قرار می‌گیرند. اتریوم به عنوان یک پلتفرم باز، امکان توسعه برنامه‌های دیجیتالی را برای برنامه‌نویسان فراهم می‌کند. این پلتفرم از زبان برنامه‌نویسی Solidity استفاده می‌کند که برای توسعه برنامه‌های دیجیتالی مبتنی بر قراردادهای هوشمند بسیار مناسب است. اتریوم در حال حاضر به عنوان یکی از محبوب‌ترین پلتفرم‌های بلاکچین در دنیا شناخته شده است و بسیاری از شرکت‌ها و برنامه‌نویسان از آن برای توسعه برنامه‌های خود استفاده می‌کنند. همچنین، اتریوم در حال توسعه و بهبود پلتفرم خود است و در آینده می‌تواند به عنوان یکی از پلتفرم‌های اصلی برای توسعه برنامه‌های دیجیتالی مورد استفاده قرار بگیرد.

اتریوم 2.0، نسخه جدید اتریوم

اتریوم یکی از معروف‌ترین ارزهای دیجیتالی است که به دنیای کریپتوکارنسی‌ها معرفی شد. این ارز دیجیتال به عنوان یک پلتفرم برای اجرای قراردادهای هوشمند و ایجاد برنامه‌های اجرایی تحت چارچوب بلاکچین استفاده می‌شود. اما اتریوم ۱.۰، نسخه فعلی این ارز دیجیتال، با چالش‌هایی روبرو شده است که از جمله آنها می‌توان به مشکلات امنیتی و قابلیت ارتقا پذیری آن اشاره کرد. به همین دلیل، تیم توسعه‌دهنده‌های اتریوم، برای رفع این مشکلات، نسخه جدیدی از این ارز دیجیتال را با نام اتریوم ۲.۰ طراحی کرده‌اند. اتریوم ۲.۰ به عنوان یک پلتفرم جدید برای اجرای قراردادهای هوشمند و برنامه‌های اجرایی تحت چارچوب بلاکچین، در مقایسه با نسخه فعلی، ویژگی‌های بسیاری دارد که از جمله آنها می‌توان به سرعت بیشتر، افزایش قابلیت ارتقا پذیری، کاهش هزینه‌ها و افزایش امنیت اشاره کرد.

در اتریوم ۲.۰، از الگوریتم جدیدی معرفی شده است که می‌تواند تعداد قابل ملاحظه‌ای از تراکنش‌ها را در هر ثانیه پردازش کند. همچنین، مشکلات امنیتی نسخه فعلی، مانند حملات DDoS و کشف شدن آسیب‌پذیری‌های امنیتی، در اتریوم ۲.۰ بهبود یافته است. از جمله ویژگی‌های دیگر اتریوم ۲.۰، می‌توان به افزایش قابلیت ارتقا پذیری اشاره کرد. در نسخه قبلی، برای انجام تغییرات مهم در پروتکل، نیاز به توافق بین بسیاری از اعضای شبکه بود که باعث کاهش سرعت و افزایش هزینه‌ها می‌شد. با نسخه جدید، این مشکل برطرف شده است و امکان اجرای تغییرات بزرگ در پروتکل به راحتی و با کمترین هزینه امکان‌پذیر شده است.

در کل، اتریوم ۲.۰ قدمی بسیار مهم در جهت بهبود قابلیت ارتقا پذیری، افزایش سرعت و امنیت برای ارز دیجیتال اتریوم است. امیدواریم که با معرفی این نسخه جدید، نقاط ضعف نسخه فعلی این ارز دیجیتال برطرف شود و کاربران بتوانند از ویژگی‌های بهبود یافته این پلتفرم برای انجام تراکنش‌های امن و سریع استفاده کنند. در واقع مهمترین تغییر در این نسخه از اتریوم، تغییر الگوریتم گواه اثبات کار (PoW) به گواه اثبات سهام (PoS) بود.

الگوریتم گواه اثبات کار (PoW) در یک نگاه

الگوریتم گواه اثبات کار، یکی از مهمترین الگوریتم‌های استفاده شده در تکنولوژی بلاکچین است. این الگوریتم به عنوان روشی برای ایجاد و تأیید تراکنش‌ها و بلاک‌ها در شبکه بلاکچین استفاده می‌شود. در این مقاله، به بررسی جزئیات و عملکرد الگوریتم گواه اثبات کار پرداخته می‌شود. الگوریتم گواه اثبات کار، ابتدا در سال ۱۹۹۷ توسط آدام باک در مقاله‌ای با عنوان “Hashcash – A Denial of Service Counter-Measure” معرفی شد. این الگوریتم در ابتدا به عنوان یک راه حل برای مقابله با حملات از نوع انکار سرویس (DoS) و اسپم ایمیل استفاده می‌شد. اما با ظهور تکنولوژی بلاکچین، این الگوریتم به عنوان یک روش برای ایجاد و تأیید تراکنش‌ها و بلاک‌ها مورد استفاده قرار گرفت.

در الگوریتم گواه اثبات کار، برای ایجاد یک بلاک جدید در شبکه بلاکچین، ماینرها باید با حل یک مسئله ریاضی سخت، اثباتی از کاری که انجام داده‌اند ارائه کنند. این مسئله ریاضی به عنوان “پروتکل اثبات کار” شناخته می‌شود. این پروتکل به این صورت است که ماینرها باید با استفاده از الگوریتم هش، یک مقدار از داده‌های بلاک را به دست آورده و سپس با اضافه کردن یک “تصادفی” به این مقدار، یک مقدار جدید ایجاد کنند. سپس، این مقدار جدید باید به گونه‌ای باشد که با توجه به یک شرط خاص، به عنوان یک حل درست قابل قبول باشد. این شرط خاص به عنوان “مشکل اثبات کار” شناخته می‌شود. برای حل مشکل اثبات کار، ماینرها باید با تلاش و هزینه انرژی زیاد، بیشترین تعداد تلاش را انجام دهند. برای مثال، در شبکه بیت‌کوین، این تلاش برای حل مشکل اثبات کار با استفاده از ASICs (Application-Specific Integrated Circuits)، یک نوع پروسسور خاص برای استخراج بیت‌کوین، صورت می‌گیرد. با توجه به این که ماینرها می‌توانند تنها با استفاده از انرژی بیشتر، بلاک‌های بیشتری را ایجاد کنند، این الگوریتم برای تأیید تراکنش‌ها و بلاک‌ها به عنوان یک روش امن و قابل اعتماد استفاده می‌شود.

در کل، الگوریتم گواه اثبات کار یک روش امن و قابل اعتماد برای ایجاد و تأیید تراکنش‌ها و بلاک‌ها در شبکه‌های بلاکچین است. با این حال، با توجه به این که این الگوریتم هزینه و انرژی زیادی را برای استخراج بلاک‌ها و تأیید تراکنش‌ها مصرف می‌کند، از الگوریتم‌های دیگری مانند الگوریتم گواه اثبات سهام (PoS) نیز برای ایجاد و تأیید تراکنش‌ها و بلاک‌ها استفاده می‌شود.

الگوریتم گواه اثبات سهام(PoS) در یک نگاه

الگوریتم گواه اثبات سهام (PoS) یکی از روش‌های محبوب برای کنترل امنیت شبکه‌های بلاکچین است. در این روش، به جای استفاده از قدرت محاسباتی برای حل مسائل ریاضی به منظور تولید بلوک، سهام داران شبکه به عنوان گواهی‌دهندگان برای تأیید معاملات و تولید بلوک‌ها استفاده می‌شوند. در این روش، هر سهام‌داری که برای شبکه یک رمزارز یا هر شبکه‌ی بلاکچین دیگری مشارکت دارد، به عنوان یک گواهی‌دهنده در نظر گرفته می‌شود. هر گواهی‌دهنده با توجه به تعداد سهام‌هایی که در اختیار دارد، احتمال بیشتری برای تولید بلوک دارد. بدین ترتیب، در PoS، نوعی از توزیع دموکراتیک قدرت بین گواهی‌دهندگان برقرار می‌شود. برای ثبت یک تراکنش جدید در PoS، تراکنش ابتدا باید توسط گواهی‌دهندگان تأیید شود. در این روش، هر گواهی‌دهنده می‌تواند تنها یک بلوک را هر بار تولید کند و بعد از آن باید منتظر بلوک بعدی برای تولید بلوک بعدی باشد. این روش برای کاهش احتمال حملات برای تغییر تاریخچه بلاک‌ها و تقلب در شبکه بسیار موثر است.

همچنین، در PoS، کاربران می‌توانند سهام خود را به دیگر کاربران انتقال دهند. با انتقال سهام، قدرت تولید بلوک نیز به دیگر گواهی‌دهندگان منتقل می‌شود. بنابراین، این روش قابلیت انتقال قدرت بین گواهی‌دهندگان را دارد. هر چند که PoS نسبت به PoW (الگوریتم گواه اثبات کار) که در بیت‌ کوین استفاده می‌شود، به نظر می‌رسد کمتر قابل اعتماد است، اما با توجه به اینکه PoW سرمایه‌گذاری برای خرید تجهیزات محاسباتی برای حل مسائل ریاضی را می‌طلبد، PoS به نسبت PoW صرفه‌جویی در مصرف انرژی دارد. در کل، PoS یک روش امن، قابل اعتماد و صرفه‌جویی در مصرف انرژی برای کنترل امنیت شبکه‌های بلاکچین است. این روش در بسیاری از شبکه‌های بلاک‌چین از جمله اتریوم و کاردانو استفاده می‌شود.

چرا استیکینگ در گواه اثبات سهام می‌تواند راهی برای کسب درآمد باشد؟

استیکینگ (staking) یک فرآیند در شبکه‌های بلاک چین است که باعث می‌شود کاربران توکن‌های خود را به عنوان تضمین برای انجام تراکنش‌های شبکه قرار دهند و به عنوان پاداش، درآمدی دریافت کنند. این فرآیند باعث ایجاد یک برنامه کاربردی برای کسب درآمد در دنیای ارزهای دیجیتال شده است. در ادامه به بررسی دلایلی که استیکینگ در گواه اثبات سهام می‌تواند راهی برای کسب درآمد باشد پرداخته‌ایم.

گواه اثبات سهام
گواه اثبات سهام (PoS) یکی از الگوریتم‌های مورد استفاده در شبکه‌های بلاکچینی است که بر خلاف گواهی اثبات کار (PoW)، به جای حل مسائل پیچیده، کاربران به عنوان قرض دهنده توکن‌های خود برای تضمین انجام تراکنش‌ها در شبکه به کار گرفته می‌شوند. بر اساس این الگوریتم، برای معاملات در شبکه، نیاز به تأیید وجود توکن‌ها و اعتبار سازی صاحبان آن‌ها وجود دارد. این تأیید و اعتبار سازی با استفاده از استیکینگ صورت می‌گیرد.

کسب درآمد
با استفاده از استیکینگ، کاربران می‌توانند به عنوان یکی از بخش‌های شبکه به کار گرفته شوند و به صورت پایدار درآمد کسب کنند. در این روش، کاربران به عنوان قرض دهنده توکن‌های خود، به جای حل مسائل پیچیده، تضمین می‌کنند که هیچ کس نمی‌تواند توکن‌های آن‌ها را بدون مجوز انتقال دهد. به عبارت دیگر، تضمین که فردی که توکن‌های خود را به عنوان قرض می‌دهد، از آن‌ها برای انجام تراکنش‌ها در شبکه استفاده می‌کند و آن‌ها را به افراد دیگر نمی‌فروشد.

کاهش هزینه‌ها
با استفاده از استیکینگ، هزینه‌های مربوط به حل مسائل پیچیده در گواهی اثبات کار کاهش می‌یابد. در گواهی اثبات کار، برای حل مسائل پیچیده نیاز به پرداخت هزینه برق، سخت‌افزار و مصرف انرژی بسیار بالا وجود دارد. با استفاده از استیکینگ، هزینه‌های مربوط به انرژی و سخت‌افزار به شدت کاهش می‌یابد و کاربران می‌توانند با هزینه‌های کمتر به عنوان یکی از قرض دهندگان توکن‌های خود به کار گرفته شوند.

امنیت شبکه
استیکینگ باعث می‌شود که شبکه بلاکچینی از نظر امنیتی قوی‌تر شود. با تضمین توکن‌های خود، کاربران به عنوان قرض دهنده در شبکه به کار گرفته می‌شوند و به عنوان نیروی کار وارد شبکه می‌شوند. این افزایش نیروی کار باعث می‌شود تا امنیت شبکه بیشتر شود و احتمال وقوع حملات به شبکه کاهش یابد.

در نهایت، استیکینگ به عنوان یک راه کار در جهت کاهش هزینه‌ها، افزایش امنیت شبکه و کسب درآمد برای کاربران، می‌تواند به عنوان یکی از روش‌های موثر در دنیای ارزهای دیجیتال محسوب شود.

چگونگی شروع استیکینگ در اتریوم 2.0

در اتریوم 2.0، استیکینگ (staking) به عنوان یک روش برای کسب درآمد و نگهداری شبکه به کار گرفته می‌شود. استیکینگ در واقع به معنی نگهداری و تأمین امنیت شبکه است و به طور خاص، نگهداری کنندگان ارز دیجیتال اتریوم، با سرمایه گذاری در شبکه، برای حل مسائل امنیتی و تأیید تراکنش ها پاداش دریافت می‌کنند.

به طور کلی، استیکینگ در اتریوم 2.0 به دو صورت انجام می‌شود: استیکینگ تک‌نود و استیکینگ ورلد.

در استیکینگ تک‌نود، یک شخص می‌تواند با استفاده از یک کامپیوتر یا سرور خود، نود اختصاصی خود را اجرا کرده و به شبکه اتریوم متصل شود. با این کار، نود شخص، به عنوان یک بخش از شبکه شناخته می‌شود و می‌تواند تراکنش‌های شبکه را تأیید کند و برای این کار پاداش دریافت کند. اما در استیکینگ ورلد، شخص با سرمایه گذاری در شبکه، به عنوان یک ورلد (validator)، بخشی از شبکه اتریوم می‌شود. ورلد با انجام محاسباتی برای تأیید تراکنش‌های شبکه، به عنوان یک جزء اصلی در تأمین امنیت شبکه شناخته می‌شود و برای این کار پاداش دریافت می‌کند. همچنین، ورلد‌ها می‌توانند برای تعیین قوانین جدید در شبکه، رأی بدهند و برای این کار نیز پاداش دریافت می‌کنند.

برای شروع استیکینگ در اتریوم 2.0، ابتدا باید یک والت اتریوم 2.0 داشته باشید. سپس با استفاده از ابزارهایی مانند Prysm، Lighthouse، Teku، Nimbus و Beaconcha.in می‌توانید به شبکه متصل شوید و با سرمایه گذاری در شبکه، به عنوان یک نود یا ورلد به شبکه متصل شوید و درآمد کسب کنید. همچنین، برای شروع استیکینگ، باید حداقل 32 اتر داشته باشید. این میزان سرمایه‌گذاری، به عنوان حداقل سرمایه‌گذاری برای شروع استیکینگ در اتریوم 2.0 تعیین شده است. در نهایت، استیکینگ در اتریوم 2.0 به عنوان یک روش کسب درآمد و نگهداری شبکه، برای سرمایه‌گذاران و کاربران ارز دیجیتال اتریوم، بسیار مهم است. با انجام استیکینگ، شما به عنوان یک بخش اصلی از شبکه اتریوم شناخته می‌شوید و می‌توانید به تأمین امنیت شبکه کمک کنید و در عین حال، پاداشی برای خدمات خود دریافت کنید.

نحوه محاسبه بازدهی استیکینگ در اتریوم 2.0

اتریوم 2.0 به عنوان یکی از پرطرفدارترین شبکه‌های بلاکچین در حال حاضر، توجه بسیاری از سرمایه‌گذاران و معامله‌گران را به خود جلب کرده است. با توجه به اینکه استیکینگ یکی از روش‌های محبوب برای درآمدزایی از اتریوم 2.0 است، بسیاری از معامله‌گران به دنبال محاسبه بازدهی استیکینگ در این شبکه هستند. استیکینگ در اتریوم 2.0 به معنی قرار دادن اتریوم در یک قرارداد هوشمند به منظور حمایت از شبکه است. با استیکینگ، معامله‌گران می‌توانند اتریوم خود را در یک کیف پول قرار داده و به شبکه کمک کنند تا به تأمین امنیت شبکه و تأیید تراکنش‌ها بپردازد. در عوض، معامله‌گران برای این کمک به شبکه، پاداشی دریافت می‌کنند که به عنوان بازدهی استیکینگ شناخته می‌شود.

بازدهی استیکینگ در اتریوم 2.0 به دو روش محاسبه می‌شود: بازدهی سالیانه و بازدهی روزانه.

بازدهی سالیانه:
در این روش، بازدهی استیکینگ بر اساس درآمد حاصل از استیکینگ برای یک سال کامل محاسبه می‌شود. به عنوان مثال، اگر یک معامله‌گر 100 اتریوم را به مدت یک سال استیکینگ کند و بازدهی سالیانه استیکینگ در این بازه زمانی 7٪ باشد، در نهایت بازدهی او به ازای این سرمایه‌گذاری، 7 اتریوم خواهد بود.

بازدهی روزانه:
در این روش، بازدهی استیکینگ بر اساس درآمد حاصل از استیکینگ در هر روز محاسبه می‌شود. به عنوان مثال، اگر یک معامله‌گر 100 اتریوم را به مدت 100 روز استیکینگ کند و بازدهی روزانه استیکینگ در این بازه زمانی 0.02٪ باشد، در نهایت بازدهی او به ازای این سرمایه‌گذاری، 2 اتریوم خواهد بود.

در نهایت، برای محاسبه بازدهی استیکینگ در اتریوم 2.0، معامله‌گران باید با توجه به مقدار سرمایه‌گذاری خود، مدت زمان استیکینگ و نرخ بازدهی استیکینگ، بازدهی خود را محاسبه کنند. با توجه به اینکه بازدهی استیکینگ به شدت تحت تأثیر نرخ استیکینگ، تغییرات قیمت اتریوم و شرایط بازار است، معامله‌گران باید همیشه به‌روزرسانی‌های لازم را انجام داده و با نرخ‌های جدید بازدهی استیکینگ خود را محاسبه کنند.

بازار ارز دیجیتال، پتانسیل رشد و کسب درآمدی بسیار بالایی به همراه دارد و یکی از پرکاربردترین آن ها، ترید می باشد. اگر به حوزه ترید علاقه مند هستید، برای دریافت آموزش ارز دیجیتال و همچنین عضویت در کانال سیگنال ارز دیجیتال می توانید اقدام کنید.

مزایا و معایب استیکینگ در اتریوم 2.0

استیکینگ یکی از روش‌هایی است که در اتریوم 2.0 به منظور حفظ امنیت شبکه و کاهش هزینه‌های معاملات به کار گرفته می‌شود. در این روش، تعدادی اتر به عنوان وثیقه در یک قرارداد هوشمند قرار می‌گیرد و به عنوان پاداش برای انجام صحیح تراکنش‌ها به کاربران داده می‌شود. در ادامه، مزایا و معایب استیکینگ در اتریوم 2.0 بررسی می‌شود.

مزایای استیکینگ در اتریوم 2.0:

کاهش هزینه‌های معاملات: با استفاده از استیکینگ، هزینه‌های معاملات در شبکه اتریوم با کاهش قابل توجهی مواجه خواهد شد. این امر به دلیل کاهش هزینه‌های نگهداری شبکه و کاهش حجم داده‌های مورد نیاز برای تایید تراکنش‌ها اتفاق می‌افتد.

حفظ امنیت شبکه: استیکینگ به صورت مستقل از شبکه اتریوم کار می‌کند و به عنوان یک سیستم جداگانه برای حفظ امنیت شبکه در نظر گرفته می‌شود. این امر باعث می‌شود که در صورتی که شبکه اصلی تحت حملات قرار گیرد، استیکینگ این تهدیدات را تحمل نکند و امنیت شبکه حفظ شود.

افزایش مقاومت شبکه در برابر حملات: استیکینگ باعث می‌شود تا مقاومت شبکه در برابر حملاتی مانند حمله 51 درصدی افزایش یابد. در این نوع حملات، یک شخص یا گروهی از اشخاص توانایی کنترل بیش از نصف قدرت شبکه را داشته باشند و توانایی تغییر تراکنش‌ها را به دست آورند. با استفاده از استیکینگ، تعدادی اتر به عنوان وثیقه در قرارداد هوشمند قرار می‌گیرد و در صورتی که فردی تلاش کند تا بیش از 51 درصد قدرت شبکه را کنترل کند، اترهای وثیقه شده از او کمک می‌گیرند تا این امر اتفاق نیفتد.

معایب استیکینگ در اتریوم 2.0:

کاهش پویایی شبکه: استیکینگ باعث می‌شود تا قراردادهای هوشمندی که از این روش استفاده می‌کنند، نتوانند به صورت سریع به تغییرات نیاز داشته باشند. این امر می‌تواند باعث کاهش پویایی شبکه شود و مانع از رشد سریع و توسعه شبکه باشد.

خطرات امنیتی: استیکینگ ممکن است باعث ایجاد خطرات امنیتی در شبکه شود. اگر یک قرارداد هوشمندی دچار اشکال شود و اترهای وثیقه شده در آن قرارداد را به سمت خود جذب کند، می‌تواند باعث ایجاد خطرات امنیتی برای شبکه شود.

کاهش ایمنی برای کاربران: استیکینگ باعث می‌شود که برخی از کاربران به دلیل عدم امکان دسترسی به اترهای وثیقه شده در قرارداد هوشمند، از گرفتن سود از این روش محروم شوند. در این مورد، می‌توان به کاربرانی اشاره کرد که به دلیل عدم دسترسی به اترهای وثیقه شده در قرارداد هوشمند، نمی‌توانند از سود حاصل شده از استیکینگ بهره‌مند شوند.

در نهایت، استفاده از استیکینگ در اتریوم 2.0 با مزایا و معایب خود همراه است. با این حال، با توجه به اهمیت حفظ امنیت شبکه و کاهش هزینه‌های معاملات، استفاده از استیکینگ به عنوان یکی از روش‌های حفظ امنیت شبکه و کاهش هزینه‌های معاملات در اتریوم 2.0 مورد استفاده قرار می‌گیرد.

نحوه مدیریت ریسک در استیکینگ اتریوم 2.0

استیکینگ یکی از روش‌هایی است که برای دستیابی به سود بیشتر در بازار ارزهای دیجیتال استفاده می‌شود. در استیکینگ، افراد سکه‌های خود را به یک قرارداد هوشمند می‌فرستند و در مقابل هزینه‌ای که پرداخت می‌کنند، برای مدت زمان مشخصی بهره می‌گیرند. این روش برای کاربرانی که به دنبال سرمایه‌گذاری در بازار ارزهای دیجیتال هستند، بسیار جذاب است. استیکینگ اتریوم 2.0 نیز یکی از روش‌هایی است که برای سرمایه‌گذاری در بلوکچین اتریوم 2.0 استفاده می‌شود. اما همانند هر سرمایه‌گذاری دیگری، استیکینگ اتریوم 2.0 نیز با خطراتی همراه است. برای مدیریت این خطرات، باید برنامه‌ریزی دقیقی را برای استیکینگ اتریوم 2.0 داشت.

تعیین میزان سرمایه‌گذاری: مهمترین مرحله در مدیریت ریسک، تعیین میزان سرمایه‌گذاری است. برای این کار، باید به دو مورد توجه کنید: میزان سرمایه شما و میزان سودی که می‌خواهید از سرمایه‌گذاری خود به دست آورید. در نظر داشته باشید که هر چقدر سرمایه‌گذاری شما بیشتر باشد، خطراتی هم بیشتر خواهید داشت.

انتخاب قرارداد مناسب: انتخاب قرارداد مناسب بسیار مهم است. باید قراردادی را انتخاب کنید که سودی بالا به شما بدهد و در عین حال، ریسک کمتری داشته باشد. برای انتخاب قرارداد، باید به معیارهایی مانند مدت زمان قرارداد، نرخ سود، قیمت و … توجه کنید.

انتخاب پلتفرم مناسب: انتخاب پلتفرم مناسب نیز بسیار مهم است. باید پلتفرمی را انتخاب کنید که قابلیت اطمینان و امنیت بالایی داشته باشد. همچنین، باید پلتفرمی را انتخاب کنید که هزینه کمتری برای سرمایه‌گذاری دارد.

تنوع بخشی سرمایه گذاری: برای مدیریت ریسک در استیکینگ اتریوم 2.0، باید سرمایه‌گذاری خود را در چندین قرارداد قرار داده و ریسک خود را تنوع‌بخشی کنید. این کار می‌تواند خطراتی را کاهش دهد.

استفاده از وسایل امنیتی: استفاده از وسایل امنیتی نیز بسیار مهم است. باید از وسایل امنیتی مانند کیف پول‌های سرد و دو فاکتوری استفاده کرد. همچنین، باید از رمزنگاری قوی در قرارداد‌های خود استفاده کرد.

سخن پایانی

در این مقاله، به بررسی نحوه کسب درآمد از استیکینگ در اتریوم 2.0 پرداختیم. استیکینگ، به عنوان یک فعالیت رایج در شبکه‌های بلاکچین، به افراد این امکان را می‌دهد تا ارزهای رمزنگاری شده خود را به شبکه معرفی کنند و در مقابل، پاداشی دریافت کنند. با ورود اتریوم 2.0، استیکینگ به عنوان یک روش کسب درآمد مطمئن و امن برای حفظ شبکه و افزایش قابلیت مقیاس‌پذیری آن به تبع آن، بسیار محبوب شده است.

در طول این مقاله، به مفاهیم اساسی استیکینگ پرداختیم و نحوه عملکرد آن در اتریوم 2.0 را بررسی کردیم. همچنین، مزایا و معایب استیکینگ را مورد بررسی قرار دادیم و ریسک‌های مرتبط با آن را بررسی کردیم.

در فصل بعد، نحوه شروع استیکینگ در اتریوم 2.0 را مورد بررسی قرار دادیم و فرایند ثبت‌نام، انتخاب استیکر و محاسبه بازدهی را به تفصیل بررسی کردیم. همچنین، راهنمایی‌هایی برای مدیریت ریسک و انتخاب استیکرهای قابل اعتماد را ارائه دادیم.

در انتها، به تأثیر استیکینگ بر رشد اتریوم، تغییرات مورد انتظار در این فعالیت در آینده و نحوه دریافت درآمد حاصل از استیکینگ پرداختیم. همچنین، به مقایسه استیکینگ با روش‌های دیگر کسب درآمد از اتریوم پرداختیم.

استیکینگ در اتریوم 2.0 فرصتی مناسب برای افراد است تا در حفظ و توسعه شبکه‌ی اتریوم نقش فعالی ایفا کنند و در عین حال بهره‌وری اقتصادی خود را افزایش دهند. با توجه به روند رشد این فعالیت و افزایش اعتماد عمومی به آن، استیکینگ در اتریوم 2.0 به عنوان یک روش کسب درآمد مورد توجه قرار گرفته است.