استیکینگ اتریوم 2.0 چیست؟
در این فرآیند هر شخص با واریز 32 اتریوم (ETH) به یک اعتبارسنج (Validator) در شبکه اتریوم 2.0 تبدیل خواهد شد. اخیراً این شبکه بلاک‌چین موفق به تامین تعداد اتریوم‌های مورد نیاز برای راه‌اندازی بیکن‌چین ( beacon chain) جدید خود شده که موفقیت بزرگی برای این شبکه محسوب می‌شود. برای راه‌اندازی این مرحله، که تحت عنوان فاز صفر گام بزرگ اتریوم برای مکانیزم اجماع اثبات سهام (Proof-of-stake) نیز شناخته می‌شود، مبلغ قابل توجهی درحدود 524288 واحد اتریوم مورد نیاز بود.
در سال 2021 از ریز زنجیره‌ها (Shard chains) که امکان پردازش تعداد تراکنش بیش‌تری در هر ثانیه را برای اتریوم فراهم می‌کنند استفاده خواهد شد. با توجه به افزایش بی‌سابقه کارمزد‌های شبکه به دلیل محبوبیت شبکه دیفای (DeFi)، ارتقا این شبکه بسیار ضروری بود. به محض ارتقای کامل این شبکه به PoS، ماینر‌ها دیگر در تایید تراکنش‌ها نقشی نخواهند داشت. درعوض، اعتبارسنج‌هایی که اتریوم‌های خود را به این شبکه استیک (Stake) کرده‌اند مسئولیت اضافه کردن بلاک به شبکه بلاک‌چین را خواهند داشت و در ازای آن اتریوم جدید را به عنوان پاداش دریافت خواهند کرد. انتظار می‌رود که این روش نسبت به روش اثبات کار (PoW) به انرژی بسیارکمتری نیاز داشته باشد.
چه مشکلاتی پیش‌روی مشارکت‌کنندگان در بیکن‌چین خواهد بود؟
درحال حاضر، استیکینگ اتریوم نوعی تعهد بسیار بلندمدت محسوب می‌شود. هر شخص می‌توانست با واریز حداقل تعداد 32 اتریوم به این قرارداد در این پروژه مشارکت کند. وجوه واریز شده تا زمانی که شبکه اصلی فعلی به بیکن چین متصل نشود قابل برداشت نخواهد بود. درحال حاضر پیش‌بینی‌ها حاکی از آن است که این اتفاق احتمالاً تا سال 2022 محقق نخواهد شد و درنتیجه مشارکت‌کنندگان یا اعتبارسنج‌ها بایستی برای پس گرفتن وجوه خود مدتی منتظر بمانند.
یکی از بزرگترین انتقاداتی که به نسخه دوم اتریوم وارد است آن است که چطور این پروژه حاضر می‌شود تا از هزاران مشارکت‌کننده‌ای که با سرمایه‌گذاری رمزارز‌هایشان برادری خود را ثابت کرده‌اند تعهد بگیرد. مشارکت در چنین پروژه‌ای که حتی برخی از مهمترین برنامه‌های آن نیز عقب افتاده می‌تواند بسیار پرریسک باشد. اگر شرایط را کمی پیچیده‌تر تصور کنیم، آزادسازی اتریوم‌های بلوکه شده از یک قرارداد یک طرفه شاید سال‌ها به طول بیانجامد و در این صورت ارزش وجوه سرمایه‌گذاری شده تا آن زمان کاهش خواهد یافت.
علاوه‌براین، نقش اعتبارسنج در یک شبکه مسئولیت‌ها و ریسک‌هایی را نیز به همراه دارد. اسلشینگ (Slashing) به این معنی است که گره‌هایی (Node) که عملکرد مورد انتظار شبکه را ایفا نکنند جریمه خواهند شد. درنتیجه استکینگ می‌تواند باعث شود تا یک شخص نه تنها سودی به دست نیاورد بلکه رمزارز‌های خود را نیز از دست بدهد. تایید اشتباه یک تراکنش نامعتبر یا آفلاین شدن می‌تواند عواقب جبران ناپذیری را درپی داشته باشد.
آیا هرکسی می‌تواند در استیکینگ اتریوم 2.0 مشارکت کند؟
خیر، بواسطه محدودیت‌های قرارداد هوشمند این امکان وجود ندارد. براساس داد‌ه‌های سایت اترسکن (Etherscan) در زمان نگارش این مقاله بیش از 126 میلیون آدرس اتریوم منحصر به فرد و 113.6 میلیون اتریوم در گردش شبکه وجود دارد. بنابراین درحال حاضر هر آدرس نمی‌تواند مالک یک کوین کامل اتریوم باشد.
در ماه آپریل آدام کوکران (Adam Cochran) در تحقیقی نشان داد که 17 درصد از اتریوم‌ها تنها توسط 10 آدرس نگهداری می‌شود و 10 هزار آدرس برتر حدود 94 درصد از منابع در گردش این رمزارز را در اختیار دارند. با توجه به این آمار، بعید به نظر می‌رسد که میانگینی از علاقمندان رمزارز تعداد اتریوم کافی برای شروع استیکینگ را داشته باشند و به لحاظ ریاضی نیز داشتن 32 اتریوم برای هرشخص علاقمند به استیکینگ غیرممکن است.
علاوه‌براین، موانع دیگری نیز برای ورود به استیکینگ وجود دارد که بایستی مرتفع شوند. حتی آن‌هایی که 32 اتریوم برای استیکینگ دارند نیز ممکن است نگران نحوه نقدشوندگی دارایی خود بعد از یک مدت بسیار طولانی باشند. ضمن اینکه ایجاد و حفظ یک گره اعتبارسنج نیز کار پیچیده‌ای است. شاید افراد زیادی علاقمند به دریافت پاداش استیکینگ باشند، اما اصول فنی در رابطه با چگونگی و زمان انجام آن را نمی‌دانند.
چطور می‌توان دسترسی به استیکینگ اتریوم 2.0 را برای همه فراهم کرد؟
درحال حاضر پلتفرم‌های استیکینگ که درحال گسترش هستند برخی از این محدودیت‌های ایجاد شده توسط اتریوم 2 را مرتفع کرده‌اند. این خدمات فرآیند ورود به اتریوم 2 را ساده‌تر کرده و برای افرادی که تعداد اتریوم کافی برای استیکینگ ندارند فرصت‌هایی را فراهم می‌کنند. با این حال، علاقمندان رمزارز بایستی خود نظارت کافی بر این خدمات استیکینگ داشته باشند تا از امنیت رمزارز خود اطمینان حاصل کنند.
منبع: Cointelegraph
