قرارداد آتی قراردادهای مالی مشتقی هستند که هر دو طرف قرارداد را مجاب می‌کنند که دارایی مشخصی را در زمان و قیمت مشخص مبادله کنند. در این قرارداد خریدار باید آنچه را که در قرارداد ذکر شده، خریداری کند و فروشنده نیز باید دارایی مشخص شده را در تاریخ مقرر و به بهای تعیین شده به فروش برساند. تغییراتی که در قیمت بازار در تاریخ انقضای قرارداد روی داده است نیز روی این مبادله تغییری ایجاد نمی‌کند.
دارایی مورد نظر شامل کالاها یا دیگر ابزار مالی می‌شود. در قرارداد آتی جزئیات مقدار دارایی مشخص شده است که انجام مبادله آتی بر اساس قرارداد آتی با سرعت بیشتری انجام شود. قرارداد آتی برای پوشش ریسک و همینطور مبادلاتی که بر پایه حدس و گمان انجام می‌شود، به کار گرفته می‌شود.
شرحی بر قراردادهای آتی
این قراردادها به معامله‌گران اجازه می‌دهند که قیمت مشخصی را برای یک دارایی یا کالا در نظر بگیرند. این قراردادها در تاریخ مشخص منقضی شده و قیمت مشخصی را نیز نشان می‌دهند که از قبل برای دارایی مورد نظر تعیین شده است. قراردادهای هوشمند از طریق تاریخ انقضایی که برای آن تعیین شده است، شناسایی می‌شود. به عنوان مثال قرارداد آتی دسامبر طلا در ماه دسامبر منقضی می‌شود. اصطلاح آینده روند کلی بازار را نشان می‌دهد. با این وجود قراردادهای آینده متفاوتی وجود دارند که برای معامله در نظر گرفته می‌شوند.
توجه به تفاوت میان قرارداد آتی و قراداد اختیار فروش از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. قرارداد اختیار فروش به دارندگان اجازه می‌دهد که دارایی مورد نظر را در تاریخ انقضای قرارداد بخرند یا بفروشند. این درحالی است که دارندگان قراردادهای آتی موظف هستند به شروطی که در قرارداد درج شده است، پایبند باشند.
نحوه استفاده از قراردادهای آتی
بازار این قراردادها معمولا از اهرم‌های فشار قوی استفاده می‌کند. اهرم فشار به این معناست که معامله‌گر نیازی ندارد که 100 ارزش قرارداد را هنگام ورود به معامله پرداخت کند. در عوض کارگزاری مبلغی را به عنوان حاشیه اولیه تعیین می‌کند که این مبلغ بخشی از ارزش کلی قرارداد آتی است. مبلغی که توسط کارگزاری نگهداری می‌شود، به‌شدت تحت تاثیر اندازه قرارداد، ارزش و اعتبار سرمایه‌گذار و همینطور شرایط و قوانینی است که از سوی کارگزاری برای عقد قرارداد در نظر گرفته شده است.
مبادله‌ای که در قرارداد آتی منظور شده است، مشخص می‌کند آیا قرارداد برای تحویل فیزیکی تنظیم شده است یا ممکن است پرداخت به صورت نقدی صورت بگیرد؟ ممکن است شرکتی برای پوشش ریسک خرید کالایی که آنها برای تولیدات خود نیاز دارند، وارد قراردادهای آتی شود که شامل تحویل فیزیکی است. با این وجود اکثر قراردادهای هوشمند از سوی معامله‌گرانی انجام می‌شود که حدس و گمان‌هایی را درباره کالایی زده‌اند. این قراردادها با درنظر گرفتن بهای اصلی معامله و همینطور قیمت نهایی آن قرارداد را عقد می‌کنند و بر‌اساس پرداخت نقدی منعقد می‌شوند.
گمانه‌زنی‌ها در قرارداد آتی
قرارداد آتی به معامله‌کننده اجازه می‌دهد که مسیر آتی قیمت‌های یک کالا را تخمین بزند. اگر معامله‌گر قرارداد آتی را خریداری کند و قیمت کالا افزایش پیدا کند و در تاریخ انقضا به بهایی بیش از قیمت اولیه معامله شود، معامله‌گر سودی را به دست آورده است. قبل از تاریخ انقضا معامله‌ای که برای خرید انجام شده یا جایگاهی که برای خرید ایجاد شده است با یک معامله فروش برای همان میزان کالا و به قیمت فعلی به شکل کاملا موثری توازن را ایجاد می‌کند. گمانه‌زنان نیز این فرصت را در اختیار دارند در صورتی که قیمت دارایی مورد نظر کاهش پیدا کرد، از جایگاه خرید یا فروش استفاده کنند. اگر قیمت‌ها کاهش پیدا کند، معامله‌گران جایگاهی را برای ایجاد موازنه و بستن قرارداد در نظر می‌گیرند.
مجددا مجموع تفاوت قیمت در قرارداد و موعد انقضای قرارداد تسویه می‌شود. اگر بهای دارایی موردنظر از قیمت درج شده در قرارداد پایین‌تر بود، سرمایه‌گذار متوجه سود به‌دست‌آمده خواهد شد و اگر بهای فعلی کالا از بهایی که در قرارداد تعیین شده است، بیشتر بود نیز او پی به ضرر خود می‌برد.
باید بدانید که معامله روی حاشیه به شما اجازه می‌دهد که جایگاه بزرگ‌تری در مقایسه با آنچه کارگزاری برای شما در نظر گرفته است ایجاد کنید. درنتیجه سرمایه‌گذاری در حاشیه سود میزان سود را افزایش می‌دهد، اما در عین حال این امکان وجود دارد که میزان ضرر معامله‌گر نیز افزایش پیدا کند. تصور کنید معامله‌گری 50 هزار دلار را در حساب کارگزاری خود نگهداری می‌کند و یک جایگاه 50 هزار دلاری را ایجاد کرده است. اگر قیمت سهم در جهت مخالف سرمایه‌گذاری شما حرکت کند، در این صورت کارگزاری حاشیه‌ای را تعیین می‌کند که برای پوشش دادن خطرات احتمالی سرمایه مازادی را طلب کند.
پوشش ریسک در قرارداد آتی
قرارداد آتی برای پوشش ریسک احتمالی دارایی موردنظر نیز به کار گرفته می‌شود. در این بخش هدف ممانعت از ضررهای احتمالی ناشی از تغییرات ناخوشایند در قیمت‌ها و در جهتی است که در حدس و گمان‌ها در نظر گرفته نشده است. به عنوان مثال یک مزرعه‌دار ذرت می‌تواند با استفاده از قرارداد آتی قیمت مشخصی را برای فروش دانه‌های ذرت خود در نظر بگیرد. به این ترتیب او تا حد زیادی از ریسک‌های احتمالی می‌کاهد و مطمئن می‌شود که قیمت مشخصی را در ازای محصول خود دریافت می‌کند. اگر قیمت ذرت کاهش پیدا کند شرکت سودی را برای پوشش ریسک و تنظیم موازنه ضرر از طریق فروش ذرت در بازار به دست می‌آورد. با وجود چنین موازنه‌ای میان سود و ضرر پوشش ریسک به طور قطعی قیمت‌های قابل قبولی را در بازار تعیین می‌کند.
قوانین و مقررات قرارداد آتی
قوانین و مقرراتی در بازارهای قرارداد آتی از سوی کمیسیون آتی معاملات یا CFTC در نظر گرفته می‌شود. این کمیسیون درواقع یک آژانس ملی است که در سال 1974 از سوی کنگره و برای اطمینان از انسجام و یکپارچگی قیمت‌ها در بازار معالات آتی در نظر گرفته شده است. این امر شامل ممانعت از سوءاستفاده در معاملات، کلاه‌برداری و قانون‌گذاری برای شرکت‌های کارگزاری است که در قرارداد آتی حضور دارند.
انتخاب کارگزاری برای قرارداد آتی
سرمایه‌گذاری در قرارداد آتی و در قراردادهای مالی دیگر نیازمند یک کارگزاری است. کارگزاری‌های سهام، دسترسی به بازارهای مبادلاتی و بازار را امکان‌پذیر می‌کنند. سرمایه‌گذاری‌های درج شده در قرارداد آتی در این مکان‌ها انجام می‌شود. فرایند انتخاب کارگزاری و پیدا کردن سرمایه‌گذاری‌هایی که با نیازهای شما مطابقت داشته باشد، در بسیاری از موارد بسیار گیج‌کننده است.
