ممنوعیت رمز ارزها برای مقابله با جرم بهانه‌ای پوچ است!

رمز ارزها در مقایسه با دارایی‌های سنتی بازار مجرمان بسیار کمتری را در بر می‌گیرد، بنابراین ممنوعیت آن‌ها مشکلی را حل نمی‌کند.

دولت‌های متعددی در تلاش هستند تا رمز ارزها را ممنوع کنند، نمونه‌های اخیر چنین دولت‌هایی چین، هند، ترکیه و نیجریه هستند. دلیل انجام این کار ساده است: ماهیت غیرمتمرکز رمز ارزها تهدیدی برای سیستم مالی قدیمی است، و از آنجا که این فناوری هنوز در مراحل ابتدایی است، به نظر می‌رسد هکرها را به خود جلب می‌کند. حتی در این صورت ممنوعیت رمز ارزها ذره‌ای هکرها یا کلاه‌برداران را منصرف نخواهد کرد.

هکرها همچنان به سمت رمز ارز گرایش دارند

از زمان شروع رمز ارزها، هکرها برای این نوع پول اشتیاق نشان داده‌اند. جذابیت ناشناخته بودن هنگام دریافت پول هاله‌ای از شکست‌ناپذیری برای همه رمز ارزها ایجاد کرده است. با این حال این مسئله اغلب اشتباه درک می‌شود، زیرا هیچ یک از بلاک‌‌چین‌های عمومی به شکل فعلی خصوصی و ناشناس نیستند. در حالی که معاملات در بلاک‌چین مستعار نیستند، برخی مواقع کاربران همچنان باید ارز خود را به ارز فیات تبدیل کنند و برعکس. این مراحل اغلب نیاز به تأیید هویت شخص از طریق اسناد رسمی داشته و در نتیجه کل جنبه ناشناس بودن و حفظ حریم خصوصی منتفی می‌شود.

حتی اگر بسیاری از هکرها تصدیق کنند که رمز ارزها فاقد حریم خصوصی و ناشناس بودن هستند، نرخ کلی جرائم نسبتاً بالا باقی مانده است. طبق گزارشی از شرکت امنیتی CipherTrace با وجود کاهش قابل توجه جرائم مربوط به رمز ارزها در سال‌های اخیر، هنوز نگرانی‌های زیادی وجود دارد. به همین دلیل بسیاری از دولت‌ها می‌خواهند رمز ارزها را ممنوع کنند، زیرا انتظار دارند چنین اقداماتی مانع از آسیب رسانی توسط هکرها شود.

هر چند که نتیجه بسیار بعید به نظر می‌رسد. هکرها با استفاده از ابزارهایی مانند باج‌افزار، بدافزار و انواع دیگر فعالیت‌های مجرمانه برای دریافت پول نیازی به تلاش زیاد ندارند. رمز ارزها نام مستعار ارائه می‌دهند، اما آن‌ها تنها روش‌های پرداختی نیستند که چنین کاری انجام می‌دهند.

این روش‌ها حریم خصوصی بیشتری ارائه می‌دهند

به عنوان مثال کارت‌های هدیه راهی آسان و قانونی برای انتقال ارزش از یک شخص به شخص دیگر محسوب می‌شوند. بسیاری از خوار و بار فروشی‌ها کارت‌های هدیه را برای خدمات مختلف از جمله Netflix، iTunes، PaySafeCard و غیره می‌فروشند. هر کارت هدیه ارزش مشخصی دارد و برای به دست آوردن پول آن یا تبدیل به پول آنلاین نیازی به نام نیست. در واقع این کارت‌ها به مراتب خصوصی‌تر و ناشناس‌تر از رمز ارزها هستند. با این حال کارت‌های هدیه همچنان بیشتر در دسترس هستند، در نتیجه آن‌ها برای دولت‌هایی که به فکر دلسرد کردن هکرها هستند مشکل به مراتب جدی‌تری محسوب می‌شوند.

همین مفهوم در مورد کارت‌های پیش‌پرداخت برای ارائه دهندگان تلفن همراه نیز صدق می‌کند. از آنجا که این کارت‌ها برای خرید به تأیید هویت و برای فعال شدن به بررسی نیاز ندارند، در اصل پول ناشناس هستند. اگرچه کارت‌های پیش‌پرداخت تلفن همراه لزوماً در مرزها قابل استفاده نیستند، اما همچنان یک روش خصوصی برای انتقال ارزش از یک فرد به فرد دیگر محسوب می‌شوند.

اگر دولت‌ها در مورد منصرف ساختن هکرها جدی باشند، لازم است راهی برای قطع ارتباط آن‌ها از سیستم مالی موجود پیدا کنند. حتی اکنون در سال 2021 حساب‌های بانکی و کارت‌های پرداخت به راحتی هک شده و مورد سواستفاده قرار می‌گیرند. هکرها و سایر مجرمان می‌توانند از طریق ابزارهای مختلف از جمله تروجان‌های موبایل، برنامه‌های جعلی، فیشینگ، کی‌لاگرها (keyloggers)، حملات مرد میانی (man-in-the-middle) و غیره به یک حساب بانکی دسترسی پیدا کنند. تا زمانی که راهی برای هکرها وجود داشته باشد تا بتوانند بدون هرگونه پیامد فوری درآمد داشته باشند، به بررسی گزینه‌های مختلفی که در اختیار دارند ادامه خواهند داد.

“نقش مجرمانه” رمز ارز را در چشم‌انداز قرار دهید

در حالی که دولت‌ها به شدت اعتقاد دارند بیت کوین (BTC) و سایر رمز ارزها دلیل اصلی جرم آنلاین است، واقعیت اغلب متفاوت است. بر اساس گزارش اخیر Chainalysis در سال 2020 فقط 0.34 درصد از حجم معاملات ترکیبی بازار رمز ارز مربوط به فعالیت‌های غیرقانونی است. این آمار نسبت به رقم 2 درصد که در سال 2019 به ثبت رسیده بود، کاهش شدیدی نشان می‌دهد. در هر صورت این تحقیق توسط Chainalysis نشان می‌دهد که مجرمان کمتر و کمتری روی بیت‌کوین و سایر دارایی‌های رمز ارز تمرکز می‌کنند.

کمی عمیق‌تر موضوع را بررسی کنیم، مشخص می‌شود که باج‌افزار همچنان راه حل اصلی برای جرائم آنلاین بوده و این یک تهدید و مشکل بسیار مهم محسوب می‌شود. از آنجا که اکنون افراد بیشتری به دلیل محدودیت‌های کووید 19 در خانه کار می‌کنند، مجرمان فرصت جدیدی برای کسب سود سریع دارند. این مسئله به این معنا نیست که بسیاری از رمز ارزها به صورت خودکار از بین می‌روند، زیرا جمع زیادی از مصرف‌کنندگان هیچ تصوری از عملکرد این صنعت ندارند.

جمع‌بندی: ممنوعیت رمز ارز راه حل نیست

هر دولتی که بخواهد رمز ارزها را ممنوع کند به چند دلیل موفق نخواهد بود. اول از همه، جلوگیری از استفاده از دارایی‌های رمز ارز غیرممکن است زیرا دولت‌ها هیچ کنترلی بر این شبکه‌ها ندارند و یا هیچ مدیرعامل یا مدیر اصلی وجود ندارد که برای توقف فعالیت تحت فشار قرار گیرد، در نتیجه اقدام به انجام این کار برای دولت‌ها تقریباً غیرممکن است. در حالی که قانون‌گذاران می‌توانند انجام کار را برای ارائه‌دهندگان خدمات دشوار سازند، این شرکت‌ها لزوماً برای حفظ رمز ارزها ضروری نیستند.

علاوه بر این گزینه‌های بی‌شماری که هکرها و کلاه‌برداران برای کسب درآمد در اختیار دارند نباید نادیده گرفته شود. اگر هدف جلوگیری از فعالیت‌های غیرقانونی است، مقابله با سواستفاده از سیستم مالی سنتی می‌بایست در اولویت اصلی قرار گیرد. رمز ارزها در مقایسه با خدمات و محصولات مرتبط با یک بانک ازجمله کارت‌های هدیه و سایر اشکال پول مستعار، نمایانگر درصد بسیار کمتری از یک بازار برای مجرمان هستند. پرداختن به جرائم اینترنتی مسئله مهمی است زیرا هزینه‌ها به شکل روزافزون از کنترل خارج می‌شوند، اما تمرکز نباید روی رمز ارزها باشد.

هر تلاشی برای سرکوب رمز ارزها به خاطر اینکه “مجرمان از آن استفاده می‌کنند” احمقانه است. اگر این هدف واقعی باشد، به جای ممنوع کردن آن روش‌های مختلفی برای بررسی وجود دارد. از آنجا که بدون سیستم مالی سنتی نمی‌توان از رمز ارزها استفاده کرد، این‌که دولت‌ها باید توجه خود را به کجا معطوف کنند چندان دشوار نخواهد بود. متأسفانه هیچ یک از دولت‌ها مایل نیستند بپذیرند سیستمی که به حفظ آن کمک می‌کنند مقصر بیشتر فعالیت‌های جنایتکارانه امروز است.

منبع: Cointelegraph