1. بلاک‌چین بدون ارز دیجیتال چیست؟
یک بلاک‌چین بدون ارز دیجیتال تنها یک دفتر کل توزیع‌شده است که داده‌های مرتبط با توکن‌های غیرقابل تعویض (NFT)، طرح‌های زنجیره تأمین، متاورس (Metaverse ) و موارد دیگر را ذخیره می‌کند.
اگرچه بیت‌کوین (BTC) شناخته‌شده‌ترین کاربرد یک دفتر کل غیرمتمرکز یا بلاک‌چین است، طیف گسترده‌ای از کاربردهای دیگر فناوری بلاک‌چین وجود دارد. به‌عنوان‌مثال، فناوری بلاک‌چین را می‌توان در خدمات مالی مختلف ازجمله حواله، دارایی‌های دیجیتال و پرداخت‌های آنلاین مورداستفاده قرار داد، زیرا امکان تسویه پرداخت‌ها را بدون بانک یا واسطه‌های دیگر فراهم می‌کند.
علاوه بر این، نسل بعدی سیستم‌های تعامل اینترنتی شامل قراردادهای هوشمند، سیستم‌های اعتباری، خدمات عمومی، اینترنت اشیا (IoT) و خدمات امنیتی و دیگر برنامه‌های امیدوارکننده فناوری بلاک‌چین هستند.
بلاک‌چین بدون ارز دیجیتال به یک دفتر کل توزیع‌شده اشاره دارد که وضعیت یک پایگاه داده مشترک را در بین کاربران متعدد پیگیری می‌کند. به‌عنوان‌مثال پایگاه داده می‌تواند شامل تاریخچه تراکنش‌های ارز دیجیتال یا داده‌های رأی‌گیری محرمانه مربوط به انتخابات باشد که پس از اضافه شدن امکان حذف یا به روزرسانی آن‌ها وجود نداشته باشد.
بنابراین، فناوری بلاک‌چین تنها به ارزهای دیجیتال خلاصه نمی‌شود. بااین‌حال، بلاک‌چین عمدتاً به ذخیره‌سازی غیرمتمرکز اطلاعات و اجماع دارایی‌های دیجیتال خاص می‌پردازد که ممکن است ارزهای دیجیتال باشند یا نه.
2- آیا بلاک‌چین برای کار کردن به ارز دیجیتال نیاز دارد؟
تنها بلاک‌چین عمومی برای عملکرد به ارز دیجیتال نیاز دارد، درحالی‌که بلاک چین‌های خصوصی برای فعالیت به وجود ارزهای دیجیتال وابسته نیستند.
بلاک‌چین‌های عمومی و خصوصی دو دسته اصلی بلاک‌چین هستند. بلاک چین‌های عمومی بدون مجوز هستند و به هرکسی اجازه می‌دهند به شبکه بپیوندند و در بلاک‌چین شرکت کنند. از سوی دیگر، بلاک چین‌های خصوصی فاقد تمرکززدایی هستند و شبکه‌های دعوتی هستند که توسط یک سازمان اداره می‌شوند.
بلاک چین‌های بدون مجوز مانند بلاک‌چین بیت‌کوین به مشارکت‌کنندگان شبکه به ماینرها برای حل یک معمای پیچیده ریاضی پاداش می‌دهند. این انگیزه، که اغلب در قالب توکن بومی شبکه پاداش داده می‌شود، انگیزه‌ای برای سیستم به‌عنوان یک کل و به‌ویژه به‌عنوان وسیله‌ای برای دستیابی به اجماع است.
از آنجایی که استخراج بیت‌کوین مشوق مشارکت‌کنندگان خود است، هزاران رایانه در حال حاضر در آن مشغول هستند. با حذف جوایز ارزهای دیجیتال، انگیزه اجرای یک گره و مشارکت در مکانیسم اجماع کاهش می‌یابد که خطر سرقت رمزارز را افزایش می‌دهد.
از نمونه‌های بلاک‌چین خصوصی می‌توان از هایپرلجر (Hyperledger )و کوردا (Corda) نام برد. بنیاد لینوکس پروژه هایپرلجر را ایجاد کرد تا از بلاک چین‌های خصوصی برای ایجاد دفتر کل توزیع‌شده برای پشتیبانی از تراکنش‌های تجاری محرمانه استفاده می‌کند. یکی دیگر از پروژه‌های بلاک‌چین مجاز توسعه‌یافته توسط آر تری کوردا (R3 Corda )نام دارد و برای شرکت‌هایی در نظر گرفته‌شده است که می‌خواهند شبکه‌های توزیع‌شده قابل همکاری را با تراکنش‌های خصوصی توسعه دهند. الزام و اجباری برای استفاده از ارزهای رمزنگاری‌شده برای قدرت و انگیزه دادن به اعضای شبکه وجود ندارد زیرا شرکت‌های متمرکز این بلاک چین‌های خصوصی را مدیریت می‌کنند.
3. آیا امکان وجود قراردادهای هوشمند بدون شبکه بلاک‌چین وجود دارد؟
فناوری بلاک‌چین برای عملکرد قراردادهای هوشمند ضروری است زیرا امکان انجام و اجرای توافقات خودکار بدون دخالت شخص ثالث را فراهم می‌کند.
مشابه قراردادهای هوشمند، سیستم‌های پایگاه داده می‌توانند دارای اجزای خود اجرایی مانند راه‌اندازها و رویه‌های ذخیره‌شده باشند. بااین‌حال، آن‌ها نمی‌توانند سیستم تغییرناپذیری را ایجاد کنند. زیرا هرکسی با حقوق سرپرست می‌تواند هر تراکنش را لغو کند، سیاهه‌های تراکنش را پاک کند تا طوری به نظر برسد که هرگز اتفاقی نیفتاده است. درنتیجه، بلاک‌چین همیشه برای قراردادهای هوشمندی که باید ایمن و ضد دست‌کاری باشند موردنیاز خواهد بود. متأسفانه، قراردادهای هوشمند پیچیده توسط بیت‌کوین، محبوب‌ترین ارز دیجیتال پشتیبانی نمی‌شوند.
منبع: Cointelegraph
عالی