در اواخر ماه می سال ۲۰۲۰ والت بیت کوینی که برای ۱۱ سال کنار گذاشته شده بود، مجددا به کار گرفته شد و ۵۰ بیت کوین موجود در آن برای دو آدرس متفاوت ارسال شدند. این موضوع شک و تردیدهای زیادی را در جامعه رمزارز ایجاد کرد؛ چراکه بسیاری تصور می‌کردند این سکه‌ها متعلق به شخص ساتوشی است. برای اطلاع کسانی که شناختی از این فرد ندارند، باید بگوییم که ساتوشی ناکاماتو مبتکر ناشناس بیت کوین بوده و هویت او تاکنون ناشناس باقی مانده است. او در سال ۲۰۱۱ از صحنه کنار رفت و از آن زمان تاکنون هیچ‌کس اطلاعی از او در دست ندارد.والتی که در این سال‌ها بدون استفاده مانده بود، حاوی سکه‌هایی بود که در فوریه سال ۲۰۰۹ یعنی درست یک ماه پس از معرفی بیت کوین استخراج شده بودند. این بدان معناست که کسی که این سکه‌ها را استخراج کرده در همان روزهای نخست علاقه شدیدی به این ارز داشته است. آن هم در زمانی که بیت کوین به کلی ارز ناامنی به شمار می‌رفت. با وجود اینکه هرگز به‌طور قطع درنمی‌یابیم که آیا این فرد به‌واقع ساتوشی سکه‌ها را از این والت انتقال داده یا فرد دیگری این کار را انجام داده‌است. اما مدارکی وجود دارد که نشان می‌دهد به احتمال زیاد ساتوشی این کار را نکرده‌است. مهم‌ترین مدرکی که نشان می‌دهد فردی که این کار را انجام داده ساتوشی نبوده است، الگوی پاتوشی نام دارد.
الگوی پاتوشی
الگوی پاتوشی درواقع تکنیکی در تحلیل‌های بلاک‌چین است که نانس‌های مازاد را در coinbase پیگیری می‌کند. البته این بار منظور از کوین بیس بازار معاملاتی رمزارزها نیست. این واژه برای اشاره به پایگاه اطلاعاتی مربوط به تراکنش‌های بیت کوین به کار برده می‌شود. سرجیو دیمیان لرنر (Sergio Demian Lerner) دانشمند ارشد RSK Labs این الگو را معرفی کرد. او یک محققق برجسته در زمینه رمزارز به شمار می‌رود.
وی در سال ۲۰۱۳ با انتشار مقاله‌ای نشان داد که بخش زیادی از بیت کوین‌های اولیه به دست یک ماینر استخراج شده‌اند. او در مقاله اصلی مدارکی را ارائه می‌کند که نشان می‌دهد ماینری در همان سال نخست چیزی در حدود ۲۲ هزار بلاک را پردازش کرده است. بلرنر اینگونه تخمین می‌زند که این ماینر در طول این مدت چیزی حدود ۱.۸ میلیون بیت کوین را استخراج کرده باشد. این‌طور که به نظر می‌رسد، چیزی حدود ۱.۱ میلیون بیت کوین از این تعداد هنوز خرج نشده‌اند.
لنر لقب پاتوشی را بر این ماینر نهاد
این تحلیل‌گر سه خطا را دررابطه‌با مسائل امنیتی یافت که به او اجازه می‌داد میان بلاک‌هایی که در سال اول استخراج شده‌اند، ارتباط برقرار کند و به این شکل از خاستگاه مشترکی برای ساتوشی آن هم با کد امنیتی ۰.۱ پرده‌برداری کند. لرنر با انجام تحقیقاتی موفق به محاسبه هش ریت ماینرهای اولیه شد. او این کار را با برقراری ارتباط میان بلاک‌های متفاوت و یک ماینر مشخص ادامه داد و الگویی را یافت که نشان می‌داد یک ماینر حجم زیادی از سکه‌های اولیه را به‌تنهایی استخراج کرده است.
این اتفاق تنها به این دلیل روی داده است که هش ریت استخراج در آن زمان بسیار پایین بود و تا پایان سال ۲۰۰۹ نیز پایین ماند. جالب است بدانید که هش ریت موردنظر با هش ریت ۱۴ روز اول معرفی بیت کوین یکسان است. به احتمال زیاد در روزهای نخست تنها کسی که اقدام به استخراج این ارز کرده، شخص ساتوشی بوده است.
در اینجا نموداری را مشاهده می‌کنیم که الگوی پاتوشی را به‌خوبی نشان می‌دهد.
آنچه در این تصویر مشاهده می‌کنید، الگوی پاتوشی است. خطوط آبی فعالیت ماینری را نشان می‌دهند که با نام پاتوشی شناخته می‌شود. خطوط سبزرنگ نیز نشان‌دهنده فعالیت دیگر ماینر‌ها هستند.
تصویری که در ادامه مشاهده می‌کنید، متعلق به الگوی اولیه‌ای است که از سوی لرنر منتشر شد.
بنابراین تحقیقات لرنر نشان می‌دهد بلاکی که در استخراج این بیت کوین‌ها به کار گرفته شده‌است، توسط ماینری که با نام پاتوشی شناخته می‌شود، استخراج نشده‌است. به این ترتیب به احتمال زیاد این فرد ساتوشی ناکاماتو نبوده‌است.
علاوه‌براین منطقی نیست که ساتوشی بازگردد و سکه‌هایی را از بلاک‌های متفاوتی خرج کند که به صورت تصادفی انتخاب شده‌اند. همانطورکه آدام بک (Adam Back) خاطرنشان کرده‌است، اگر ساتوشی بخواهد بخشی از سکه‌های خود را بفروشد، به احتمال زیاد سکه‌هایی را خواهد فروخت که به‌تازگی استخراج شده‌اند نه سکه‌هایی را که در روزهای آغازی بیت کوین استخراج شدند.
منبع: Coincodex
